Een hele tijd geleden schreef ik mijn eigen verhaal over het afvallen en waarom dit soms zo lastig is. Ook heb ik je beloofd dat ik je op de hoogte zou houden van mijn ontwikkelingen. En daarom zit ik hier op de maandagmorgen om half acht al te schrijven. De hond ligt aan mijn voeten met haar botje en zoonlief ligt nog op bed omdat hij pas om tien uur op school hoeft te zijn. En zo heb ik tijd voor mezelf en merk ik dat het lang geleden is dat ik de inspiratie voor een blog schrijven had.
Afvallen
Ik beloofde mezelf af te gaan vallen. Hoe doe je dat als er heel veel dingen om je heen gebeuren die energie kosten. De studies vroegen veel tijd en toewijding van mezelf. Mijn bedrijf houdt zich echt niet uit zichzelf staande en ook een kind opvoeden is een hele taak. En toen kwam er ongeveer acht weken geleden ook nog een heerlijke hondenbaby in huis. Helaas was dat niet het enige waar ik mee liep te worstelen. Ook mijn liefdesleven was een drama. Nou ja drama, ik heb er heel veel van mogen leren en hoef geen wat ben je zielig reactie. Al vond ik mezelf dat zeker wel.
Gevoelens
Vorig jaar september had ik een date en wat voor één! Cupido schoot raak en aangezien ik al weinig verliefd word was dat erg overweldigend. Helaas koos hij voor zichzelf nadat zijn ex weer even in beeld kwam. Dag ex, welkom ik hoopte ik een hele tijd. We hadden het leuk samen als vrienden of soms meer dan vrienden. Dan koos ik er weer voor om afstand te nemen, aangezien mijn gevoelens voor hem nooit verdwenen waren. Verliefd, vlinders in mijn buik, bij hem willen zijn en mezelf wegcijferen. En zo ging dat riedeltje een jaar lang door. Totdat ik besefte dat ik mezelf keer op keer kwetste. En ik ben toch meer waard.
Kwetsbaarheid
Soms mis ik hem of mis ik het feit wat het had kunnen zijn tussen ons als hij zich open had kunnen stellen voor mij. Volgens hem veranderde ik en werd ik harder. Daar had hij gelijk in en dat merkte ik pas toen ik ons contact verbrak. Zo graag ik ook bij hem wou zijn, zoveel meer pijn had ik. Stelde mij minder kwetsbaar op en deed alsof het me niks meer deed. Ik kon wel vrienden blijven want alles was beter dan niks hield ik mezelf voor. Ook mijn eetpatroon veranderde enorm. Suikers gingen naar binnen en zorgde dus even slecht voor mezelf. Het bijzondere is ook geweest dat het ineens een stuk rustiger was binnen mijn praktijk. En waarschijnlijk is Corona daar de oorzaak van, achteraf had ik deze periode misschien wel nodig om tot mezelf te komen.
Ja het afvallen is begonnen
Twee weken geleden woog ik gewoon nog 80 kilo. Ja voor het eerst durf ik uit te komen wat ik op mijn top woog. Maar vijf kilo minder dan toen ik 40 weken zwanger was. Dus het brood etc gaat eruit of omlaag en zoveel meer groenten erin. Wat waren de laatste dagen zwaar op suikerniveau. Ik wil ijs en snoep en zoveel andere dingen schreeuwden mijn lichaam. Het stemmetje, eigenlijk zijn het je darmen die een overgroei aan slechte bacteriën heeft, drukte ik weg en ging iets anders doen. Ik ben toch veel sterker dan die stem in mijn hoofd. De rust in huis komt terug. Kan me weer meer focussen op mijn bedrijf en al het positieve. En wat betreft het gewicht. Vanmorgen gaf de weegschaal al 77,5 kilo aan. Het afvallen is begonnen. En al ben ik er nog niet, trots ben ik wel op mezelf.
Wat hoop ik dat ik hier ook anderen mee mag inspireren. Zoals ik vaker zeg, ook een voedingsdeskundige die precies weet wat en hoe ze moet eten is wel eens even de weg kwijt. Laat je dus inspireren en vraag aan anderen wat je nodig hebt. Blijf niet met je verhaal zitten.