Huidhonger
Er is de laatste tijd sinds we in “lockdown” leven al zoveel geschreven over huidhonger. Je kon geen krant openslaan en het ging er wel over. En toch wil ik er over schrijven, omdat ik die behoefte heb. Behoefte om te delen wat het met ons doet en behoefte om te vertellen wat Corona met mij heeft gedaan op dat vlak. En hoe ik hiermee ben omgegaan.
Mijn mannetje moeten missen
Toen ik dicht moest met mijn bedrijf en ik die eerste week wat lichte kwaaltjes had (ja er is ook nog iets naast Corona qua klachten), was ik helemaal alleen thuis. Heel bewust hebben we de keuze gemaakt om onze zoon bij zijn vader te laten. Omdat ik nu eenmaal een enorme behoefte aan aanrakingen en knuffels heb, viel mij die beslissing zwaar. En niet dat mijn 14-jarige puber nog zo veel wil knuffelen, elke dag een kus en een halve knuffel missen voor bijna twee weken, maakte de huidhonger nog sterker. Denk dat dit ook een reden is waarom massage mij zo aantrekt. Want ook aanraken is iets wat ik heerlijk vind! En al zijn het tot nu toe alleen nog de voeten, ook op die manier maak ik contact met anderen.
Dankbare periode ondanks de vele tranen
Die weken waren zoals ik al aangaf een hel voor mij, niet naar mijn vriendinnen om mijn huidhonger te stillen. Geen andere knuffels met mensen die heel erg dicht bij me staan op een andere manier. Niet mogen aanraken van mijn cliënten en ook hun niet kunnen knuffelen. Ja er zijn nu eenmaal cliënten waar ik zo’n band mee heb mogen opbouwen. Ik heb in die periode dus best veel gehuild. Ondanks de tranen was het wel een hele dankbare periode voor mij. Want daardoor heb ik gemerkt dat ik en de mensen om mij heen niet gemaakt zijn voor deze 1.5 meter samenleving. Niet aanraken, niet knuffelen, geen strelingen of zoenen. Uiteraard geld dit niet voor de mensen die samenwonen. Helaas zijn er ook veel vrijgezellen en ouderen die het dus niet hebben.
Weer in beweging
En toen na 3 weken in die vreselijke “lockdown” te hebben gezeten, kwam mijn leven weer langzaamaan in beweging. Er zullen mensen zijn die hier iets van vinden en dat mag ook zeker. Want ik hoor ook graag jouw verhaal. Mijn knuffelmaatjes kwamen langzaamaan weer in mijn leven en nu knuffel ik meer dan ooit tevoren. Ook word ik steeds vaker (aan) geraakt. Want net zoals dat mijn cliënten die aanrakingen nodig hebben, heb ik dat ook. Dus ga ik lekker naar de voetreflexmasseuse, maak ik afspraken voor een gezichtsbehandeling, laat ik me aanraken door de kapper. En heel af en toe ga ik een ruil aan, dan masseert de ander mij en ik diegene. Want niet overal hebben we geld voor nodig.
Mijn hart weer vullen met liefde
En zo vult mijn mooie lieve hart haar met heel veel zelfliefde, passie en oxytocine. Of er een gevaar in schuilt dat ik steeds vaker aangeraakt wil worden, die kans is zeker aanwezig. Waarom geven we ons daar met zijn allen niet gewoon aan toe. Nog vijf weken en dan start ik met de opleiding klassieke massage en mag ik die in een versneld traject afleggen. Ik sta te popelen om iedereen aan te mogen raken. En wat zou ik het mooi vinden dat ik vanaf 27 juli ook jou mag ontvangen op mijn behandeltafel om jou ook dit mooie cadeau te mogen geven. Het cadeau van zelfliefde en ontspannend door het leven mogen gaan.