Even tot stilstand komen, dat is wat mijn lichaam een aantal weken geleden vertelde. Je moet nu echt even tot stilstand komen. Want ik sta altijd aan en ben altijd in de weer voor mijn cliënten, mijn gezin en vergeet mijzelf soms een beetje.
Mijn beslissing
2024 het jaar waarin ik voor mezelf besluit dat ik even geen studie ga volgen. Want na zeven jaar studeren ga ik tijd maken voor mijn gezin, mijzelf en alles wat er verder buiten studie op mijn pad mag komen. En dan is het januari 2024, ik mag tot stilstand komen, aldus dat besluit ik. Alleen wanneer ik besluit om niks te gaan doen, blijkt het universum dat er dan ruimte komt voor andere dingen. Waardoor ik nog steeds druk bezig mag zijn. In januari gaat mijn lieve zoon de deur uit op 18 jarige leeftijd. Jong zal je gedachte zijn, voor hem en voor ons was dit juist een geschenk. En de band tussen hem en mij is beter dan ooit tevoren.
En zo gaan de maanden verder
Februari; ja in februari moet ik het fysiek al rustiger aan gaan doen. Want ik heb twee overbelaste ellenbogen van het klussen en schilderen in het huis van mijn zoon. Ik doe wel een stap terug en ga op mijn houding letten tijdens mijn werk. Mijn partner en ik boekten de reis van onze dromen, Japan! Daarboven op komt nog even een flinke griep.
Maart; in maart kopen we samen een camper zodat we de weekenden weg kunnen met onze hond. Even geen werk, geen drukte, tijd voor onszelf. En ondertussen plannen we onze grote reis naar Japan verder. De maand april is rondom mijn werk erg druk omdat we op 7 mei naar Japan vliegen. Waar we samen het besluit nemen dat we in 2024 graag samen een nieuw huis willen.
Juni; is de maand waarin we terug komen van vakantie, dus ik was even echt tot stilstand gekomen. Geen verwachtingen van anderen, alleen onze eigen wensen. Uiteraard geeft mijn lichaam daar aan dat het soms wel teveel word. Mijn baarmoeder en middenrif spelen flink op. We komen dus terug en binnen 3 weken hebben wij ons nieuwe huis gekocht. Dus niet tot stilstand komen, gewoon door op de trein die doordendert.
De pijn wordt met de maand erger
Juli; ik kan niet meer, mijn lichaam doet pijn, ik ben op. Mijn menstruatiepijnen worden met de maand erger en ik word met voorrang gezien door de gynaecoloog. Baarmoederverwijdering wordt over gesproken. Niet een kleine operatie, wel een noodzakelijke. Er worden geen afwijkingen zover gevonden op de echo. Dus ik vind dat ik het nog wel kan uitstellen tot 2025.
Augustus; ik word later dan anders ongesteld, lig ineengedoken van de pijn en moet zelfs cliënten afzeggen (voor de zoveelste maand op rij) omdat ik zoveel pijn heb. De knop gaat om en ik wil geopereerd worden. En ja er is plek in november. Eerder kan niet omdat mijn oude huis verkocht is, we de sleutel van ons nieuwe huis in september krijgen en ik moet dus door met alle pijn en ellende van dien.
De dag om even tot stilstand te komen
Oktober; en dan is het zover. Woensdag 9 oktober 07.00 uur. De dag ervoor lever ik de sleutel in van mijn oude huis (waar ik 15 jaar lang woonde met mijn zoon en op het einde ook met mijn grote liefde). En nu is het zover dat mijn baarmoeder, het huis waar mijn zoon ooit 9 maanden in woonde (en mijn dochter heel kort tot aan de miskraam), ook van haar ga ik afscheid nemen. En toen werd ik gedwongen om tot stilstand te komen. De operatie is met succes verlopen. Er komt wel endometriose en adenomyosis aan het licht. Logisch dus al die pijn elke maand opnieuw.
November; morgen is het november en die maand blijf ik rustig tot stilstand komen en bouw ik alles rustig weer op. Ook december zal anders worden dan de laatste jaren. Ik plan dit jaar meer rust in, zal veel minder sessies geven dan anders. Want mijn lichaam zegt niet voor niks dat ik tot stilstand moet komen.
Hoe ik jou kan helpen!
Herken jij je in mijn verhaal en heb je de wens om meer tijd voor jezelf te nemen? Te brainstormen over aanpassingen in je leven, zodat je meer kunt genieten en minder pijn hebt? Neem dan vanaf 25 november eens contact met mij op. Zodat ik samen met jou kan kijken wat ik voor je kan betekenen.